Kawa, pogaduszki i sesja w pościeli.

Marta i Maciek – siostra cioteczna z którą ganialiśmy się jako małe szkraby. Do Nowego Sącza wpadałem na wakacje, chodziłem z rodzicami po górach. Nić z biegiem lat się zerwała. Kontakt powrócił niedawno. Spotkaliśmy się już jako dorośli ludzie na zjeździe rodzinnym. Iskra pojawiła się od nowa. Podjęcie decyzji kto będzie fotografował ślub i wesele, podobno przyszło łatwo (tak mówią). Nastał rok 2017 i wiosną umówiliśmy sesję w Tatrach. Zabraliśmy dzieciaki, wynajęliśmy wspólny domek (nie pierwszy raz z parą młodą, pierwszy raz para młoda jest rodziną 🙂 Domki z Duszą i gościna Pana Jana rozbrajają nas za każdym razem). Długa kolacja która trwała do późnych lub wczesnych godzin. Opowiadaliśmy o sobie, przypominaliśmy historie z dzieciństwa, rozmawiali o sprzęcie fotograficznym. Nikt nie pamięta czy spać kładliśmy się późno w nocy czy wcześnie rano.

Jak zwykle obudziłem się pierwszy. Pokrzątałem po pokoju, cicho by nie budzić dzieci zszedłem do kuchni po kawę. Wstawiłęm czajnik i czekałem. Może zrobimy zdjęcia w łóżku? Teraz? – zalążek pomysłu pojawił się w głowie. Szybka kalkulacja, złożenie koncepcji w całość, chwila rozmowy z domownikami, aparaty w pogotowiu i tak rozpoczął się dzień zdjęciowy. Nie wychodząc z łóżka, chwilę po pobudce (oczywiście bez przesady, umyliśmy się, trochę przygotowali) sfotografowaliśmy pierwszy rozdział tej cudnej sesji. Zobaczcie.